ما دوتا با هم

اگر چه شکل درختیم ما دوتا باهم
چه راهها که نرفتیم ما دوتا باهم

شروع قصهء ما بی کسی و غربت بود
اگر چه شهرهء شهریم ما دوتا باهم

ز ظلم و جور زمانه در این شبان سیاه
ز درد و غصه نخفتیم ما دو تا باهم

چه واژه های سکوتی که بین ما نگذشت
چه حرف ها که نگفتیم ما دوتا با هم

زیاد شکوه به هم از زمانه میگفتیم
بدی ولی ، نشنفتیم ما دوتا با هم

و عشق قاصدکی بود نزد ما گویی
چه حیف! آنکه شکستیم ما دوتا باهم